Ένα αρχαίο γλυπτό λαξευμένο από συμπαγή σχιστολιθικό βράχο, που βρίσκεται κοντά στο χωριό Ιουλίδα. Το γλυπτό έχει μήκος περίπου 8 μέτρα, χρονολογείται από τον VI-VII αιώνα π.Χ. και θεωρείται ένα από τα κύρια σύμβολα του νησιού. Το λιοντάρι βρίσκεται σε ένα μονοπάτι που ξεκινά από τη γειτονιά του Αγίου Σπυρίδωνα και καταλήγει στον γραφικό όρμο της Οτζιά. Αυτό το αρχαϊκό μνημείο περιβάλλεται από πολλούς θρύλους που σχετίζονται με την ξηρασία που βίωσε το νησί κατά την αρχαιότητα. Σύμφωνα με τον μύθο, στην αρχαιότητα το νησί της Κέας ονομαζόταν Ύδρουσα λόγω της αφθονίας του νερού στο νησί. Οι νύμφες (νεράιδες του νερού) ζούσαν στα γραφικά δάση του νησιού μέχρι που η ησυχία τους διαταράχθηκε από ένα άγριο λιοντάρι, η παρουσία του οποίου ανάγκασε τις νύμφες να εγκαταλείψουν το νησί, προκαλώντας την οργή των θεών. Τη σωτηρία έφερε ο Αριστέας, γιος του θεού Απόλλωνα και της νύμφης Κυρήνης. Ο Αριστέας κατάφερε να κατευνάσει την οργή των θεών, χάρη στην οποία η ξηρασία μειώθηκε σημαντικά. Στο νησί άρχισαν να πνέουν δροσεροί βόρειοι άνεμοι, τα μελτέμια, που έκτοτε έχουν γίνει ένα ευνοϊκό και ευπρόσδεκτο φαινόμενο. Το λιοντάρι της νήσου Κέας δεν είναι μόνο ένα εξαιρετικό αριστούργημα αρχαίας τέχνης, αλλά και σύμβολο της πλούσιας μυθολογίας και ιστορίας του νησιού.
Κέα, Ελλάδα