Λευκός Πύργος

Σύμβολο της Θεσσαλονίκης είναι ο Λευκός Πύργος, ο οποίος σήμερα στέκεται μόνος του στην προκυμαία της πόλης, αλλά στο παρελθόν ήταν ο νοτιοανατολικός πύργος του φρουρίου της πόλης. Χτίστηκε τον 15ο αιώνα, μετά την κατάκτηση της πόλης από τους Οθωμανούς το 1430. Αντικαταστάθηκε από έναν παλαιότερο πύργο που συνέδεε το ανατολικό τείχος με το θαλάσσιο τείχος. Κατά τη διάρκεια της μακράς ιστορίας του, ο πύργος άλλαξε κατά καιρούς ονόματα και χρήσεις. Τον 18ο αιώνα ονομαζόταν «Φρούριο Καλαμαριάς», ενώ τον 19ο αιώνα ονομαζόταν «Ο Πύργος των Γενιτσάρων» και «Ο Πύργος του Αίματος». Τα δύο τελευταία ονόματα οφείλονται στο γεγονός ότι ήταν φυλακή για φυλακισμένους κατά συνείδηση και τα τείχη του ήταν ποτισμένα με αίμα από τις συχνές εκτελέσεις κρατουμένων από τους γενίτσαρους. Το 1890, ένας κατάδικος ασβέστωσε τον πύργο για να κερδίσει την ελευθερία του και έκτοτε διατηρεί το σημερινό του όνομα «Λευκός Πύργος». To 1912, η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε και ο πύργος περιήλθε στην ελληνική κυριαρχία. Το οικοδόμημα βρίσκεται στην ακτή του Θερμαϊκού Κόλπου και έχει ύψος 34 μέτρα, διάμετρο 22,7 μέτρα και περίμετρο 70 μέτρα. Καθένας από τους έξι ορόφους έχει ένα κεντρικό δωμάτιο με διάμετρο 8,5 μέτρα, το οποίο συνδέεται με μικρότερα περιμετρικά δωμάτια. Μια σπειροειδής σκάλα συνολικού μήκους 120 μέτρων περνάει έξω από τα δωμάτια, στηριζόμενη στον εσωτερικό τοίχο του κυλινδρικού σχήματος του πύργου. Στον τελευταίο όροφο υπάρχει μόνο η κεντρική αίθουσα, και έξω από την κεντρική αίθουσα, μια αρκετά ευρύχωρη βεράντα που προσφέρει μια όμορφη θέα της γύρω πόλης και του θαλάσσιου τοπίου.