Κάστρο Πλαταμώνα

Το κάστρο του Πλαταμώνα είναι ένα σημαντικό οικοδόμημα από την εποχή της Φραγκοκρατίας, χτισμένο στη θέση μιας οχυρωμένης πόλης της μεταβυζαντινής περιόδου, η οποία χρησίμευε ως σημείο ελέγχου για τη διέλευση από τη Θεσσαλία προς τη Μακεδονία μέσω ξηράς και θάλασσας. Το κάστρο περιλαμβάνει τρία κύρια μεσαιωνικά οχυρώματα, με την ακρόπολη και τον κεντρικό πύργο να αποτελούν το κύριο τμήμα του. Το κάστρο χτίστηκε στη θέση της αρχαίας πόλης του Ηρακλείου. Με την άφιξη των Φράγκων κατά τη διάρκεια της Τέταρτης Σταυροφορίας, δόθηκε στον Βονιφάτιο Μομφερατικό το 1204 ως τμήμα της Πιερίας, μέρος του Βασιλείου της Θεσσαλονίκης. Οι πρώτοι κάτοικοι του κάστρου ήταν ιππότες υπό τις διαταγές του Λομβαρδού Ρολάντο Πικέ μεταξύ 1204 και 1222. Ωστόσο, σύντομα καταλήφθηκε από τον Θεόδωρο Κομνηνό Α΄ όταν ανέτρεψε το Φράγκικο Βασίλειο της Θεσσαλονίκης. Από τότε τέθηκε υπό τον έλεγχο του Μανουήλ Κομνηνού και αργότερα προσαρτήθηκε στο Δεσποτάτο της Ηπείρου. Οι πόλεμοι και οι ταραχές στην περιοχή συνεχίστηκαν μέχρι το 1259, όταν η περιοχή καταλήφθηκε από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ ΧVI Παλαιολόγο της Νίκαιας, οπότε το κάστρο χρησίμευσε ως φυλακή για τους Φράγκους. Ένα τέτοιο στρατηγικό σημείο δεν πέρασε απαρατήρητο κατά τη διάρκεια της τουρκικής κατοχής, την οποία ακολούθησαν πόλεμοι μεταξύ των Τούρκων και των Ενετών. Στα προεπαναστατικά χρόνια και κατά τη διάρκεια της επανάστασης καταλήφθηκε από τους Έλληνες, ενώ το 1897 βομβαρδίστηκε από τον πλοίαρχο Σαχτούρη και στη συνέχεια οι Τούρκοι το εγκατέλειψαν οριστικά. Αυτή τη στιγμή το κάστρο ανήκει στη 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και με τη συγκατάθεσή της διοργανώνονται εδώ εκδηλώσεις και πανηγύρια του Ολύμπου.